Het dagboek van Slimy – deel 5

08/06/2020
| Geen reacties

Auteur: Lieve Willaert

Opgelet: Dit is een verhaal voor kinderen, voor volwassenen met voldoende fantasie en voor iedereen die op een eenvoudige manier iets wil bijleren over het leven van de Europese paling.

Dit is het vijfde en laatste deel van het verhaal van Slimy. Slimy is terug vertrokken naar zijn geboortegrond. Benieuwd hoe het verhaal afloopt?

Mei 2019

Dag vrienden. Slimy heeft niet veel tijd maar wil toch vlug iets vertellen.

Alles gaat goed met mij. Soms zwem ik veel, maar meestal laat ik mij meedrijven met de stroming van de oceaan. Omdat ik zolang niets meer gegeten heb, is mijn spijsverteringsstelsel helemaal verdwenen. Ik heb zelfs geen tanden meer. Maar omdat ik dik genoeg was heb ik nog altijd genoeg energie om verder te zwemmen. Overdag zwem ik diep onder water omdat ik bang ben om opgegeten te worden. ‘s Nachts zwem ik liever in ondiep water want dat is warmer en ‘s nachts val ik minder op. Nu wil ik verder zwemmen, want het is vermoeiend, geloof me.

April 2020

Ik ben eindelijk terug in de Sargassozee. Ik ben moe maar blij om levend en wel terug te zijn waar het allemaal begon.

Ik heb hier ook al veel mannetje palingen gezien. Zal ik eens een geheim verklappen?

Er is er eentje bij die ik heel mooi vind. Hij komt altijd naast mij zwemmen. Ik denk dat hij mij ook wel ziet zitten. Misschien neemt hij mij morgen wel mee naar beneden.

Op wel 400 m diepte onder het wateroppervlak ga ik dan mijn eitjes afzetten en hij komt ze dan bevruchten. Dat gebeurt heel stiekem want geen enkele mens heeft ooit een paling zien paaien of eitjes leggen in de natuur. Ik ben zo gelukkig, want dan krijgen we samen kleintjes.

Ik heb dus een mooi en vruchtbaar leven gehad. Weinig van mijn vriendjes hebben zoveel geluk gehad als ik om terug hier in de Sargassozee te mogen sterven. Mijn kindjes zal ik nooit leren kennen. Maar die redden het wel zoals ik het ooit deed en zoals al mijn soortgenoten doen.

Maar voor ik sterf wil ik nog één goede raad geven aan de mensen: draag zorg voor deze wereld, alleen dan zullen ‘mijn’ en ‘jullie’ kindjes er nog lang van kunnen genieten.

Tot zover het levensverhaal van Slimy. Wist je dat Slimy eigenlijk een gelukzak was. Hij heeft het gehaald en heeft twee keer op reis kunnen gaan. Van de Sargassozee naar hier en terug. Lang niet alle soortgenoten van hem hebben dit geluk. Integendeel, want de Europese paling is een bedreigde diersoort en dus bijna uitgestorven.

Wist je dat…

  • Dat je bij de schieralen pas op de terugweg naar de Sargassozee aan hun lichaam kan zien of ze eicellen hebben of zaadcellen.
  • Dat mensen geen palingen kunnen kweken omdat we geen geslachtsrijpe palingen in het wild kunnen vangen.
  • Dat dit ook komt omdat ze niet meer eten op hun terugweg in de oceaan. Ze hebben zelf geen tanden meer en zullen nooit naar aas happen.
  • Dat men ze na het paaien ook nooit meer terugziet.
  • Dat men daarom veronderstelt dat ze sterven na het paaien
  • Dan men ook nog nooit eieren of net uitgekomen larven in het wild heeft waargenomen.
  • Dat de Europese paling bijna zo goed als uitgestorven is!!!

Bronnen

Voor kinderen