De groene specht durft wel eens in een bosmierenhoop kruipen om de mieren op te pikken. Maar tegelijkertijd zullen de mieren allerlei ongedierte uit de pluimen vreten. Het is dus zogezegd een vorm van samenleven.

De blauwe reiger vliegt ‘s avonds naar een verzamelplaats na de dagelijkse jacht. Ze kunnen dan soms met een 80 à 100 bij mekaar zitten. Naar het schijnt zouden ze ook ’s nachts eventueel jagen maar dat heb ik nog niet opgemerkt. Ze vliegen soms per koppel en schreeuwen dan naar mekaar als ze 100 of 200 meter uit elkaar vliegen.

Balsamien groeit op de dijken van de Schelde. Het is een plant die uit Nepal en Afghanistan komt. Is hier waarschijnlijk met transport gekomen. Hij heeft springzaad en bij aanraking spat het houwtje uit mekaar. Spectaculair.

De Els heeft zaden met een luchtkussentje. Daarom drijven de zaadjes. Ze schieten aan de rand van het water. Daarom groeien er veel elzen aan de zijkant van sloten, rivieren en vijvers. Op de wortels van de els groeien wortelknolletjes waarin stikstof wordt verzameld. Ze leven in symbiose want de plant geeft suikers aan de knolletjes en de knolletjes geven stikstof aan de boom waardoor hij weer groeit en eiwitrijk zal worden. Ze kunnen 100 jaar worden.

De Wilg is aan windbloeier. Dat wil zeggen dat ze moeten bevrucht worden voordat er blaadjes aan de boom komen. De Wilg is een tweehuizige plant. Dat wil zeggen dat er mannelijke Wilgen bestaan en vrouwelijke. De mannelijke hebben meestal gele katjes en de vrouwelijke groene.

De eik heeft een penwortel. Dat wil zeggen dat deze wortel recht naar beneden gaat en zo lang kan worden als de Eik hoog is. De eikels worden ook verspreid door de Gaai. Vroeger kapten de boswachters een hoop eikels uit een mand in het midden van een veld waar bomen mochten komen. En dan verschenen de gaaaien en die plantten ze overal als wintervoorraad. Ze vonden ze natuurlijk niet allemaal terug en het volgende jaar kwamen er overal kleine eikjes te voorschijn.

De slangenwortel heef bloemen zoals de aronskelk maar kleiner.

Waterviolier is een indicator voor kwelwater. Dat is grondwater dat onder druk aan de oppervlakte uit de bodem komt.

Valse salie komt dikwijls voor in een oud schraal bos.

Ook de bosanemoon en de eenbes zijn indicatoren van een oud bos.

De Amerikaanse eik werd vroeger beschouwd als een exoot en moest verwijderd worden door boswachters en het agentschap voor natuur en bos (ANB): men maakte een gleuf op 50cm hoogte van 10cm rond de stam (ringen) de boom en men smeerde dat in met een product om hem te doden.

Spijtig want hij leverde prachtig hout voor parket. Een dode amerikaanse eik werd dan natuurlijk ook een natuurwaarde voor holenbroeders zoals spechten en kauwen.

Thans blijven ze gelukkig staan en geven ons in de herfst de prachtigste kleuren.

Let op de scherpe punten van de bladeren. Onze eik heeft afgeronde bladeren.